Een eigen plek

Hallo Allemaal,

Wat gaat de tijd soms snel ook al leef je op een eiland waar alles zeer rustig aan gaat. Het voelt alsof de dagen snel gevuld zijn. Je doet een boodschap, maakt een praatje hier en daar, fietst wat heen en weer en plots wordt het alweer donker.
Misschien juist omdat alles rustig aan gaat dat je al met weinig dingen je dag kan vullen.

Ben alweer bijna 2 weken op het eiland en heb de meeste dingen nu voor elkaar.
Weet de winkels te vinden waar ik mijn boodschappen moet doen en het is me zonder veel moeite gelukt om een eigen huisje te vinden.

Een week geleden reed ik op mijn fiets terug van de supermarkt naar het geusthouse toen er opeens vanuit het niets een auto voor me stopte. Een vriendelijke cook islander stapte uit en bood me een lift aan. Hij zei: Het waait veels te hard om zo met je boodschappen door de wind te fietsen, dus gooi je fiets maar achterin en dan geef ik je wel een lift een eindje op weg.
Hij hoefde niet helemaal naar het geusthouse, maar moest daar wel in de buurt wezen.
Even aarzelde ik nog, maar ik dacht; ach, waarom ook niet, zo’n aanbod moet je niet afslaan.
Dus ik gooi mijn fiets achter in de laadbak van deze meneer zijn kleine pick-up auto en stap naast hem in.
Onderweg praten we over de cook islands en dat het niet echt mooi weer is in dit paradijs. Heb je dat, ben je op een tropisch eiland, krijg je wind en regen.
Even praten we door en ik vertel hem mijn plan om 4 maanden op het eiland te blijven om een duik opleiding te doen. Hij kijkt me even vreemd aan en vraagt me plots; Heb je dan al een plek om te verblijven of zoek je nog een huisje? Nou eigenlijk zoek ik nog iets, zeg ik. En de man verteld me dat hij nog wel iemand weet die een klein huisje te huur heeft staan.
We laten er geen gras over groeien en gaan direct naar de eigenaar van het huisje om de sleutel op te halen om eens naar dit prachtige onderkomen te gaan kijken.
Het is een zeer klein huisje zo’n 100 meter van de hoofdweg af en midden tussen het groen. Een mooi grasveldje achter het huis en rondom allemaal struiken waar de bloemen aan groeien waar ze de welkoms kransen van maken. Achter het huisje een mooi uitzicht op de bergen en uiteraard rondom hier en daar de wel bekende palmboom.
Als je het pad af loopt naar de hoofdweg kom je direct uit op het strand en sta je oog in oog met de grote oceaan.
Even verderop naast het huis woont de vertegenwoordiger van de koningin. Een zeer hoog persoon dus.
Het huisje zelf is eigenlijk maar een 1 kamer woning. Met een afmeting van ongeveer 4 bij 7. Er zit een keukentje in, er staan een paar tuin stoelen met een tafel en er staat een 2 persoonsbed. Eigenlijk alles wat je nodig hebt. Op de douche en het toilet na dan, maar die zijn buiten op 10 meter lopen achter het grote huis waar dit naast staat.
Als we terug zijn bij de eigenaar noemt hij zijn prijs, wat echt belachelijk goedkoop is vergeleken met andere onderkomens die je hier kunt huren. Ik zeg dat ik er nog even over wil denken, maar dat ik het hem zo snel mogelijk laat weten.
De eigenaar nodigt me heel vriendelijk uit om de aankomende zondag naar de kerk toe te komen. Dat lijkt me een aardig idee. Zo kan ik een echte typische cook island kerk mis bij wonen en hem meteen laten weten of ik het huisje neem.
Ik dacht nog, misschien wil hij me wel bekeren, maar ach voor iemand die zo’n leuk huisje aanbied, waarom ook niet. En het leuke van een kerk mis hier in de cook islands is, is dat je naderhand ook nog gezellig met zijn alle gaat lunchen. Gratis.
De aankomende dagen twijfel ik nog even of ik het huisje wel moet nemen en of ik niet even verder moet kijken. Maar goed, voor zo’n mooie spot en belachelijke prijs kan je dit niet aan je neus voorbij laten gaan.
En zoals andere vrienden van mij zouden zeggen, dit wordt je door het universum gegeven.

Zondag ochtend, vaderdag en wat de dag al zegt zonnig, begeef ik me naar de kerk. In de verte hoor ik een muziek band spelen. Het komt vanuit de kerk.
Het is een band die muziek maakt dat me doet denken aan Neal Morse die zijn kerkelijke liedjes zingt. Van de kerkgangers wordt verwacht dat ze mee zingen en na een paar liedjes neemt de pastoor het woord. Hij wil het met ons hebben over hoe we ons leven indelen. Besef wat belangrijk is, bekijk alles positief en hoe verdeel je je energie.
Ik blijf rustig zitten, luister naar de man en wacht op wat komen gaat. Van binnen krijg ik al een beetje honger, dus begin me al een beetje op het eten van zo meteen te verheugen.
Zoals beloofd komt na het gesproken woord het eten tevoorschijn. Grote pannen worden op een tafel gezet met verschillende soorten vlees. Ook worden er salades en vruchten op tafel gezet. Het is 1 groot buffet waar iedereen netjes zijn deel van neemt.
Verschillende groepjes gaan bij elkaar zitten en ik zit naast een cook islander die naast me bij de mis zat en naast een hele grote dikke Amerikaan.
Ik kom in gesprek me de dikke man en vertel hem mijn verhaal en hij zegt plots mijn naam. Ben jij niet Eduard? zegt hij. Ik kijk hem verbaast aan. Zo beroemd ben ik toch nog niet op het eiland, denk ik.
Wat blijkt nou, hij schijnt mijn nieuwe buurman te zijn en leeft in het grote huis wat voor mijn nieuwe kleine huisje staat en heeft gehoord van mijn komst.
Om elkaar wat beter te leren kennen gaan we na het eten in de kerk naar een plaatselijk tentje om een kopje koffie te drinken.
Ik laat voordat ik weg ga nog even aan de eigenaar van het huisje weten dat ik graag in zijn onderkomen wil wonen. En dat ik van de week de sleutel kom ophalen.
En dat is dat, meneer meijer heeft een huisje.

Nu zit ik al een aantal dagen in het huisje en het bevalt me prima. Het is alleen wel opeens een stuk stiller om me heen. Geen mensen meer vanuit het geusthouse waar je een praatje mee kan maken. Ben wel iedere dag nog even langs geweest om met de mensen die ik daar nog kon een praatje te maken. Maar de laatste, het engelse stel waar ik de cross island trek mee heb gelopen, zijn vandaag ook vertrokken. Dus de enige persoon waar ik nu veel mee heb te maken is mijn dikke Amerikaanse buurman.
Een vrij aardige man die me graag een beetje wegwijs maakt hier op het eiland, maar soms ook zijn rare eigenwijze kanten heeft. Ben benieuwd hoe dat in de toekomst verder zal gaan.

Google earth coördinaten huisje:
21 15 57 92 S
159 46 06 78 W

Heb dus eigenlijk alles voor elkaar alleen het hoofd ding waar ik hier voor gekomen ben wil nog niet helemaal vlotten. Duiken.
Ben al 2 weken op het eiland en ik heb nog geen duik gemaakt.
De duikschool waar ik bij zit heeft namelijk wat problemen. Een eigenaar die weg is, instructeurs die weg gaan en een kapotte boot waardoor ze niet kunnen uitvaren.
Allemaal dingen om niet echt blij van te worden.
De eigenaar komt morgen als het goed is terug met nieuwe onderdelen voor de boot en ik zal dan voor het eerst met hem gaan praten. Het zal mijn benieuwen hoe dat gaat verlopen.
Hoe het dus verder met het duiken gaat is nog een beetje afwachten. Maar goed ik heb het doel gesteld om hier op het eiland Divemaster te worden, dus dat moet vast gaan lukken.

Ik wil graag iedereen bedanken die op mijn vorige blog een berichtje heeft achter gelaten. Vind het echt leuk om van zoveel mensen een reactie te krijgen.

Oma: het gaat hier goed met uw klein zoon. Wees gerust.
Mensen van cool: Goed om te horen dat het openingsweekend zonder problemen is verlopen. Hou me op de hoogte van hoe dingen bij cool gaan. Wil graag horen wat het jaar brengt.
En kijk even naar de theater foto’s van hier.
Dientje: Bedankt voor je lieve berichtje. De tropische foto’s komen er aan.
Pa en Ma: Bedankt voor het geven van meer foto ruimte. Was niet nodig geweest, maar kan iedereen nu nog meer foto’s laten zien. (moet ik ze wel nog even gaan maken;)

De rest ook allemaal heel veel lieve groetjes.
Tot de volgende blog.

Eduard