Met het eind in zicht....

Hallo lieve vrienden en familie,

En dan is het zomaar weer februari. Wat gaat de tijd toch snel als je je vermaakt en de zon heerlijk op je bolletje schijnt.
Ik heb vernomen dat jullie in nederland een hele heftige winter hebben met veel ijs en sneeuw. Het enige ijs wat ze hier kunnen is dat wat je heerlijk op kan eten als je in de zon zit. Of in je glas drinken kan gooien om je drankje nog kouder te maken.
Als ik ze hier schaatsen zou laten zien weten ze volgens mij niet eens wat het zijn.

Het einde van mijn trip naar de cook eilanden is in zicht. Nog maar 4 weken en dan ben ik alweer in nieuw zeeland. Nog een paar laatste dingen afronden en regelen en dan is dit tropische avontuur voorlopig voorbij.
Erg jammer, want ik begon nou net aan dit tropische klimaat te wennen. Heb eigenlijk ook nog geen enkele behoefte om terug te keren naar dat vlakke koude kikker landje.
Kreeg zo juist van mijn ouders te horen dat de blauwe enveloppen alweer op de mat liggen. En uiteraard moeten ze mij ook weer hebben. Ze willen dat ik me aangifte kom doen en ze willen ook alweer geld zien. Een voorlopige inkomsten aanslag voor 2010. Alsof die pinokio’s niet weten dat ik sinds eind augustus geen baan meer heb en geen inkomsten. En met geen inkomsten, geen inkomsten belasting.
En dan nog iets. Ik heb nog een brommer bij mijn ouders in de garage staan die ik niet gebruik. Dus die heb ik geschorst, maar dit moet je ieder jaar opnieuw aangeven en voor betalen. Nou ja goed, daar zie ik ergens de logica nog wel van in. Echter moet ik hem persoonlijk schorsen. En ik zit aan de andere kant van de wereld. Mijn ouders zijn nu al langs het postkantoor geweest om te kijken of hun het geld konden betalen om hem te laten schorsen, maar dat nemen ze dan weer niet aan.
Wat een ge-eikel allemaal.
Nederland is veels te bureaucratisch allemaal en veels te veel gebonden aan regels. Mensen kunnen niet meer voor zichzelf denken, maar denken in regels en lijnen. En als ze geld van je willen, dan weten ze je te vinden, maar krijg jij nog geld van hun moet je het bijna in 3 voud aanvragen. Daarbij moet je van te voren iets gaan betalen wat achteraf waarschijnlijk helemaal niet klopt. Je krijgt geld terug of moet nog meer betalen. Dat moet weer uitgezocht en gecontroleerd worden. Werkverschaffing als je het mij vraagt en het kost allemaal extra centen.
Dit alles is 1 van de redenen geweest om even weg te gaan uit Nederland. Om al die mensen die in regels en lijnen denken niet onder ogen te hoeven zien. Maar goed het feit blijft dat ik een Nederlandse burger ben en verplicht ben belasting te betalen.
Hoewel ik me sterk afvraag wat er gebeurt als ik geen aangifte zou doen. Dan komen ze vanzelf wel een keer zeuren om geld als ze geloven dat ik ze nog wat verschuldigd ben, toch? Ondanks dat ik dan geen baan heb.
Mensen hier in de cook eilanden zijn wat dat aan gaat heel anders. Ze zijn rustig en op hun gemak. Niets moet en ze praten met elkaar als mensen. Niet als nummers of consumenten. Er wordt niet moeilijk gedaan als er iets moet gebeuren, gewoon schouders er onder en doen. Uiteraard wel in een zeer gematigd tempo.
Dat bevalt me een stuk beter.

Momenteel ben ik bezig met mijn assistent instructeurs opleiding. Een opleiding waarin je wordt geleerd hoe je moet les geven, hoe je met studenten moet omgaan en hoe je het beste uit een student haalt. Waar vrienden van mij jaren voor naar school zijn geweest wordt mij in iets meer dan een week bijgebracht. Uiteraard hoef ik geen lesplan vanaf 0 meer in elkaar te schroeven en de doelen die een student moet behalen staan al voorgekauwd in mijn instructeurs manual.
Ik vind het echter wel goed om te leren hoe het lesplan in elkaar steekt en de manier van aanpak om op een goede manier les te geven. De manier waarop PADI dit benadert is best goed. En ik heb het idee dat ik het uit eindelijk ook op andere vlakken goed kan toe passen.
Het geeft me zeker een nieuwe blik op het leraarschap en het benaderen van bepaalde situaties.
Het enige wat ik nog moet doen om mijn opleiding af te ronden is een les te geven in het open water. Hierin moet ik een paar zogenaamde studenten 2 oefeningen leren.
Zo gezegd zo gedaan, zou je zeggen. Echter is het de afgelopen week een beetje rot weer op het eiland. Met andere worden, we kunnen niet de zee op om te gaan duiken.

Vorige week zou er al een cycloon aan ons voorbij komen. Bij de duikschool hadden ze houten platen voor een aantal ramen geschroefd. Alles wat weg kon waaien naar binnen gebracht. Ik had in mijn huis tape op de ramen geplakt en mijn huisbaas had het dak vast gebonden. Twee grote touwen zijn er over het dak gespannen om het dak vast te houden.
Maar toen de cycloon eenmaal in de buurt was, was hij al afgezwakt tot een tropische storm.
Het waaide een beetje en we hadden af een toe een harde wind vlaag. Ook viel er zo nu en dan een fikse bui. Maar niets dat de boel omver zou blazen.
Eind deze week zou er als het goed is nog een cycloon voorbij komen. Hij heeft de prachtige naam Oli gekregen, volgens mij. Ik ben benieuwd of deze heftiger dan de vorige gaat worden of dat deze ook afzwakt tot een tropische storm.
Het probleem is dus met deze tropische stormen dat we niet kunnen uitvaren. De zee is ruw en ruig. Hoge golven beletten het ons om te gaan duiken.
Met andere worden ik heb al zeker een week niet gedoken en het afronden van mijn opleiding laat op zich wachten.
Het enige wat je hier een beetje kan doen met slecht weer is binnen op de bank hangen en tv-series kijken. Iets wat je thuis in Nederland ook zou doen. Iets wat al heel gauw saai wordt.
Onder tussen heb ik bijna 2 volledige seizoenen van ‘Castle’ gezien, het eerste seizoen van ‘Leverage’ en de volledige serie van ‘Firefly’. Allemaal heerlijke series om weg te kijken.
Door al dat gehang op de bank voel je je alleen wel loof en futloos. Het is dus weer tijd voor beter weer en tijd voor iets nieuws.

En iets nieuws ga ik over 4 weken krijgen. Een nieuw land met een nieuw avontuur.
Voor degene die het nog niet weten is het mijn plan om een auto in nieuw zeeland te gaan kopen en dan gewoon 2 maanden rond te gaan rijden. Langs alle vulkanen, bergen en fjorden. Door de prachtige natuur met zijn bossen, hoogvlaktes en ver gezichten. En hopelijk ontmoet ik onderweg nog wat prachtige mensen en dieren.
Mijn eerste echte road-trip dwars door nieuw zeeland.
Erg spannend allemaal, maar heb er ook erg veel zin in.

Tot zover even dit berichtje vanaf de cook eilanden.

Heel veel plezier daar nog in het koude Nederland en iedereen succes met het invullen van zijn belasting aangifte.

Weer een tropische groet vanuit de stille zuid zee.

Eduard