Een nieuwe duikschool

Hallo lieve allemaal,

Dat is alweer even geleden dat ik een blog heb geschreven. En jullie hebben groot gelijk als jullie zeggen dat er een nieuwe moet komen.
En whala, daar is die dan een nieuw verhaal en nieuwe update over de gang van zaken hier op Rarotonga.
Mijn excuses dat ik niet wat eerder wat van me heb laten horen, maar ik heb het de afgelopen maand redelijk druk gehad met het omschakelen naar een nieuwe duikschool. (uitleg volgt)

Goed, nu alweer 2 maanden weg van huis en er zijn zeker wat dingen gebeurt deze maand.

Vorige maand heb ik bijvoorbeeld mijn EHBO diploma gehaald in het Engels.
Het was een grappige happening deze cursus omdat ik bij een locale groep probleem jongeren in de klas was gestopt. Deze jongeren hebben hier weinig te doen op het eiland en waren in contact gekomen met de politie. En om ze nu van de straat te houden en ze wat fatsoen bij te brengen hadden ze deze jongens in een project gestopt waarin ze allemaal verschillende lessen moesten volgen. Timmeren, lassen, solderen, motor techniek etc. Dat soort zaken om ze hopelijk interesse te laten krijgen in een vak en dat ze wat nuttigs met hun leven konden gaan doen. De cursus EHBO viel ook onder 1 van deze lessen en ik mocht dit samen met hun gaan volgen. Super!!!!
Gelukkig was ik niet de enige buitenlander die in deze klas was gestopt. Er was ook een nieuw zeelander die over een aantal weken naar Papua nieuw guinea ging om daar opzoek te gaan naar olie voor een olie bedrijf en daarvoor nu zijn EHBO moest halen.
De EHBO instructeur kwam er al gauw achter dat dit niet echt ging lopen. 2 gemotiveerde mensen die al EHBO ervaring hadden en eigenlijk alleen maar op herhalingscursus kwamen, zoiets wat je ieder jaar in Nederland voor je BHV doet, en allemaal ongemotiveerde jongeren die nog helemaal niets van EHBO wisten en waarvan sommige zelfs moeite hadden met lezen. Stelletje analfabeten.
Hij besloot daarom de ongemotiveerde jongeren even op een zijspoor te zetten zodat hij met ons 2 de EHBO zaakjes even goed door kon spreken. Hij zou de andere wel in hun eigen tijd wat bij leren.
2 dagen duurde de cursus waarin we alle kanten van de EHBO weer door namen. Zoals ik al zei was het meer een herhaling van allerlei dingen die je al wist zoals bij een BHV cursus. Beademen, reanimeren, verbandje aan leggen, dat soort zaken.
Na deze 2 dagen had ik mijn diploma en kon mijn duik instructeur eindelijk mij officieel benoemen tot rescue duiker en kreeg ik een mooi tijdelijk document waarin staat dat ik nu rescue duiker ben.
Hierop zat ik nou precies te wachten omdat ik al had besloten bij deze duikschool weg te gaan. En ik wou na 6 weken niet helemaal met lege handen weg lopen, dus vandaar dat ik blij was met dit document.

Misschien dat sommige van jullie het al wisten, maar ik was zeer ontevreden bij de duikschool waarbij ik zat. Er waren naar mijn idee veel dingen slecht geregeld, apparatuur werd niet goed onderhouden, de instructeur hield er eigen regeltjes op na die niet in overeenstemming zijn met de duik standaard, wat soms de veiligheid en duikers niet ten goede komt. Misschien dat sommige duikers het fijn vinden om vrij gelaten te worden in hun doen en laten, maar er zijn gewoon een paar standaard dingen waaraan je je in mijn ogen moet houden. Anders loop je onnodig risico en lever je bij een duik opleiding hele slechte duikers af. Je kan iemand een diploma geven voor duiker, maar als deze persoon amper weet hoe die moet duiken of zijn apparatuur in elkaar moet zetten is er toch iets verkeerd naar mijn idee.
Een aantal zaken had ik ook zeker aan de instructeur laten weten, maar zoals ik al zei had hij zijn eigen ideeën over bepaalde zaken en kon hij het in zijn eigen hoofd allemaal goed praten.
Daarbij dook ik niet zoveel bij de duikschool en zat ik voor het grootste gedeelte meer op de boot dan dat ik de prachtige onderwaterwereld er onder aan het bewonderen was en werkelijk cursisten hielp die een duikcursus volgende. De manier om een goede divemaster te worden naar mijn idee. De nieuwe instructeurs die uit Tailand waren over gekomen vertrokken ook alweer. Haar moeder was overleden en ze ging terug naar Duitsland, maar eigenlijk lieten ze me weten dat ook hun de gang van zaken bij de duikschool niet zo goed vonden. Voor mij nog meer rede om ook te vertrekken en voor mezelf te kiezen.
Gelukkig had ik al een tijdje contact gehad met een andere duikschool op het eiland. Eentje die alles wel netje voor elkaar heeft, waar wel goed wordt les gegeven en waar alles gewoon om de plezier van het duiken gaat, zoals het moet zijn. En na een gesprek met de eigenaar van deze duikschool liet hij me daar toe om mijn divemaster opleiding daar verder te volgen. Iets wat ik helemaal super vond. Omdat ik nu het gevoel kreeg eindelijk aan een degelijke divemaster opleiding te beginnen.
De eerste week dat ik daar begon liet hij me meteen iedere dag 2 duiken maken en liet me assisteren op een open water cursus. Wat ik echt super leuk vond om te doen.
Ik werk nu met een super enthousiaste en aardige instructeur de precies weet hoe dingen wel en absoluut niet moeten. Een goed persoon dus om naar te kijken en om van te leren.
We duiken met deze duikschool ook op plaatsen waar ik nog helemaal niet geweest was. Prachtige duik stekken waarvan de onderwater geografie gewoon een stuk mooier is.
Ik heb het geluk gehad dat ik nu al eagle ray’s, white tip reef sharks, schildpadden, napoleon wrasse en allemaal andere exotische water dieren heb gezien.
Sommige hebben zelfs een naam gekregen als je ze wat vaker ziet. Zo zwemt er hier al zo’n 25 jaar een blauwe trigger vis rond met de naam Tommy. Hij is vrij herkenbaar omdat hij wat krassen en gescheurde vinnen heeft. Hij komt altijd heel dichtbij als je aan het duiken bent.
Ook hebben ze mij afgelopen week voor het eerst een duik laten leiden.
Het was met een franse jongen die hier al 9 maanden op het eiland woont en al wat vaker met de duikschool had gedoken. Eigenlijk gingen we gewoon duiken als buddy’s op een mooie duikstek, maar ze lieten mij de briefing doen en de duik leiden. En het ging eigenlijk wonderbaarlijk goed. Geen problemen, wist netjes mijn weg terug te vinden naar de boot, netjes binnen de diepte, tijd en lucht limieten gebleven. En we zagen onderweg ook nog een paar prachtige vissen. Helemaal super.

Omdat ik nu bij een nieuwe duikschool begonnen ben en ik wat meer ervaring wil op doen in het worden van een divemaster heb ik besloten om wat langer op het eiland te blijven.
Het wordt voor mij dus geen 4 maanden op een tropisch eiland wonen, maar 6 maanden op een tropisch eiland wonen. Wat een straf.
Ik zal nu pas eind februari naar Nieuw Zeeland vertrekken en zal dus hier kerst en oud en nieuw vieren. Ook ben ik dan hier voor het orkaan seizoen. Waarvan ik hoop dat het dit jaar rustig en kalm blijft. Heb weinig zin om van het eiland afgeblazen te worden of een vliegende kokosnoot door mijn ruit heen te krijgen.
De nieuwe duikschool ligt iets verder weg van de plek waar ik woon dan de oude duikschool. Dit betekend dus een stuk verder fietsen of verhuizen. Ik heb er even over nagedacht om te gaan verhuizen, maar aan de andere kant woon ik nu op een zeer mooie plaats en betaal niet al te veel voor mijn woning. Gelukkige wilde mijn huisbaas me ook niet kwijt toen hij hoorde dat ik aan de andere kant van het eiland ging werken en bood me voor zeer goedkoop een oude scooter van hem te huren. Een aanbod dat ik niet kon laten liggen.
Dus nu huur ik een huisje van hem met scooter voor een prijs waar je ergens anders nog amper alleen een huisje voor kan huren.
Voorlopig blijf ik dus wonen waar ik nu woon en ga ik iedere dag op de scooter naar de duikschool.

Verder wil ik nog even wat kwijt over nieuw zeelanders. Voordat ik naar de Cook Islands kwam had ik nog nooit veel nieuw zeelanders ontmoet en had nog geen idee wat voor soort mensen het waren. Maar ik begin nu een beeld van ze te krijgen nu ik ze wat vaker ontmoet hier op het eiland.
En ik kan zeggen het is een apart volk mensen.
Ik dacht altijd van Engelse dat ze veel konden drinken en belachelijk begonnen te doen als ze dronken waren, maar de nieuw zeelanders kunnen dat dan weer flink overtreffen.
Nu wil ik hier niet gaan zeggen dat alle nieuw zeelanders alcohol verslavende mensen zijn, ik geloof ook best dat er zijn die met mate kunnen drinken. Maar de meeste die ik nu heb ontmoet vinden het een sport om dronken te worden. De meeste rare spelletjes worden maar verzonnen om te kunnen drinken en dronken te worden. ‘To get shitfaced’
Ook zijn ze een beetje eigenwijs en geloven dat alles wel goed komt. ‘You’ll be ‘llright mate’ komt er dan uit hun mond. Een fijne instelling die niet altijd opgaat.
Ook in het duiken hebben ze deze instelling. Vele nieuw zeelanders beginnen ook met duiken zonder een cursus of iets te volgen. Ze leren het van een kennis of een vriend die wat duik spulletjes heeft. En natuurlijk gaat het in de meeste gevallen goed, maar helaas soms ook niet. Verder vinden ze het leuk om onder elke steen onderwater te kijken om op zoek te gaan naar onderwater leven. Dit komt voornamelijk voort uit het feit dat in nieuw zeeland gedoken wordt op cray fish (ofzo iets), wat ze eten al daar. Ook vinden ze het fijn om alles aan te raken onderwater. Wat het onderwater leven niet altijd even fijn vind.
Dus goed, zoals jullie begrijpen heb ik nog niet een al te positief beeld over de kiwi’s. Maar aan de andere kant vind ik het wel hele aardige en open mensen. Willen je graag helpen als je hulp nodig hebt en zijn niet te beroerd om met je te praten.
Ik kijk ook al uit naar mijn rondreis in Nieuw Zeeland en welke kiwi’s ik daar ga ontmoeten. Heb er alle vertrouwen in dat dat wel goed moet gaan komen. ‘It’ll be allright’
Bij de nieuwe duikschool werk ik trouwens met bijna allemaal engelse. De eigenaar en 1 van de instructeurs in engels, de instructrice is Schots en dan is er nog een andere divemaster studente die is amerikaans. (ook een apart volk mensen)
Dus misschien dat ik door hun ook wel een beetje bevooroordeeld raak over de nieuw zeelanders.

Wil iedereen super bedanken die op mijn blogjes reageert of ze alleen al leest. Vond het ook grappig om te lezen dat er mensen waren die naar een nieuw verhaal uit keken.
Zal proberen mijn verhalen up to date te houden en hier regelmatig wat te blijven neer zetten. Helaas heb ik maar weinig tijd om me aan mijn internet dingen te wijden. Dus als je een mailtje van me verwacht of wacht op een blog. Het kan meestal een week of wat duren.
Maar ik doe mijn best.

Hoor ook graag van jullie hoe het nu daar gaat in Nederland.

Voor mijn duik vrienden, hebben jullie nog leuke duik belevenissen daar? En hoe was egypte voor degene die geweest zijn?
Voor mijn Coollega’s, hoe is het nou daar in Cool? Zien jullie nou wel dat jullie het ook zonder mij kunnen. Nergens om jullie zorgen over te maken. Toch?
Voor Serge en Peter en alle andere Flierefluiters die dit lezen, Hoe is het met het nieuwe stuk? Gaan de repetitie’s nog goed? Denk er om dat er een winter dipje zit aan te komen. En als jullie hulp nodig hebben, laat het me weten. Zal al het advies wat ik jullie via de mail kan toe sturen met alle plezier doen.
Voor Marc, Roosje, Hans, Sander en Judith. Gaat het met jullie nog goed? Zien jullie elkaar nog vaak? Zijn er al nieuwe dingen op het spirituele vlak waar ik nog niet van weet? Nieuwe wetenswaardig heden?

Goed, das dan weer een pittig lang verhaal. Dat krijg je als je een maand niets van je laat horen.

Heel veel liefs en tropische duik groet,
Eduard